Onderzoek naar boterbloemluis

Beschrijving

De boterbloemluis vormt al jaren een struikelblok in de geïntegreerde teelt van diverse sierteeltgewassen. Met name in het gewas Begonia weerhoudt de boterbloemluis de geïntegreerde teelt. De boterbloemluis wordt nog steeds bijna 100% chemisch bestreden.

Het doel van dit project is onderzoek naar de relatie van boterbloemluis in het gewas gerelateerd aan de schade die de luis veroorzaakt.

Resultaten

Het speeksel van de boterbloemluis bevat toxische componenten, waardoor er typische gele kringen ontstaan waar een boterbloemluis het blad heeft aangeprikt. Een enkele aanprikplek kan al leiden tot een onverkoopbaar product. Boterbloemluizen hebben de neiging om diep weg te kruipen. Bij verstoring laat de boterbloemluis zich gemakkelijk vallen. Soms gaan de luizen dan dood, maar vaker kruipen ze weer terug in de plant. Dit kan tot gevolg hebben dat de verspreiding toeneemt.

Het blijkt dat de galmug Aphidoletes aphidimyza er in geslaagd is bijna de gehele luizenpopulatie aan te pakken. Aphelinus abdominalis en Aphidius colemani kunnen hierbij een ondersteuning geven. Aphelinus abdominalis presteert beter in een warmer klimaat en Aphidius colemani presteert beter bij lagere temperaturen.

In de proeven heeft Aphidus ervi een onvoldoende grote populatie op kunnen bouwen. De boterbloemluizen worden deze niet onrustig van de introductie van de galmug Aphidoletes aphidimyza, terwijl dit wel het geval was bij alle andere onderzochte natuurlijke vijanden (sluipwespen). Vervolgonderzoek zal nodig zijn.