Bestrijding van schadelijke mijten in gerbera

Beschrijving

Gerbera is door haar gewasstructuur uitermate gevoelig voor mijtenaantastingen. Het afnemende gebruik van breedwerkende middelen werkt een toenemende mijtenprobleem in de hand. Weekhuidmijten (Tarsonemidae) vormen de gevaarlijkste categorie. De minuscule mijten zijn met het blote oog nauwelijks waarneembaar. Hun aanwezigheid wordt pas opgemerkt als er onherstelbare schade is aangericht in de vorm van bladverkleuring en groeimisvorming. Momenteel berust de bestrijding uitsluitend op chemische middelen.

Doel van deze proef is een betere beheersing van schadelijke mijten in Gerbera. Dit wordt bereikt door het in kaart brengen van de mogelijkheid om schadelijke mijten te bestrijden met natuurlijke vijanden.

Resultaten

Negen roofmijtsoorten werden getest tegen Tarsonemus violae (Schaarschmidt) en de begoniamijt Polyphagotarsonemus latus (Banks) op gerbera's in experimentele en commerciële kassen. Amblyseius cucumeris, Amblyseius swirskii, Typhlodromips montdorensis en Amblyseius andersoni bleken de beste vaardigheden te hebben om weekhuidmijten te bestrijden in dit gewas.

Na hun introductie konden deze roofmijtsoorten zich vestigen en de plaagdichtheden reduceren bij lage infectiedruk. De massale curatieve loslatingen roeiden echter de weekhuidmijten niet uit. De predatoren waren niet in staat gedurende het hele jaar de plaag onder de schade-drempel te houden zonder verdere introducties. Belangrijk is om geschikte roofmijtsoorten herhaaldelijk los te laten in een vroeg stadium van aantasting. De meest geschikte soorten hiervoor zijn A. swirskii, A. cucumeris en T. montdorensis.