Biologische bestrijding van ananasmijt in bromelia

Beschrijving

Doel van dit onderzoek is de ontwikkeling van een strategie voor biologische bestrijding van de ananasmijt in bromelia's.

Dit wil men bereiken door meer kennis te vergaren over de voorkomende soorten Tarsonemidae in Bromeliaceae en de waardplantspecificiteit van deze soorten, de leefwijze, ontwikkelings- en vermeerderingswijze van de ananasmijt op de planten en de snelheid van ontwikkeling, de besmettingsbronnen, de verspreiding van ananasmijt en methoden om verspreiding van ananasmijt tegen te gaan.

Resultaten

Op bromelia's met 'ananasmijtsymptomen' werden verschillende soorten weekhuidmijten gevonden. Het betrof zowel planten-eters (Steneotarsonemus-soorten) als onschadelijke schimmel-eters (Tarsonemus-soorten).

Binnen het geslacht Steneotarsonemus konden twee soorten worden onderscheiden. Beide zijn waarschijnlijk species novae (niet eerder beschreven soorten). De echte ananasmijt, Steneotarsonemus ananas, werd niet aangetroffen.

Steneotarsonemus is in hoge mate gebonden aan levend plantmateriaal. Grond en fust zijn geen waarschijnlijke besmettingsbronnen.

De voortplantingssnelheid is zeer hoog (extreem korte generatieduur), maar de actieve verspreiding van plant naar plant is traag. Planten moeten elkaar daartoe raken; verspreiding via grond of tafel is niet waarschijnlijk.

Passieve verspreiding is mogelijk via mensen, verplaatsen van planten en volgens de literatuur ook via vliegende insekten. Of dit laatste in de praktijk een rol speelt, is niet bekend.

Van de momenteel commercieel beschikbare Phytoseiidae geldt Amblyseius barkeri als de meest geschikte predator van weekhuidmijten.